"ไม่มีลมอยู่ในอากาศเลยแม้แต่วูบเดียว อากาศร้อนอบอ้าวจนฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกเผาผลาญด้วยไฟประลัยกัลป์ หูแว่วยินเสียงหมาเห่าประสานกับแตรรถที่เบาบางจนเหมือนมันดังขึ้นจากอีกโลกหนึ่ง-ฉันยังจำเสียงพ่อได้อยู่เลย ก่อนหน้านี้ฉันกำลังกลับบ้าน พ่อบอกว่าวันนี้ไม่ว่างไปรับที่มหาวิทยาลัย ให้นั่งรถแทกซี่กลับบ้านเอง ใจหนึ่งฉันกลัวนะ แต่อีกใจหนึ่งฉันอยากพิสูจน์ตัวเองให้ได้ว่าโตแล้ว ไม่ใช่ “ลูกคุณหนู” อย่างที่เพื่อนๆเรียกฉัน"
จงพาฉันบินไปยังดวงจันทร์เป็นหนึ่งในสองเรื่องสั้นที่คุณส่งมา จริงๆ อยากอ่านทั้งสองเรื่องให้จบก่อน เผื่อจะได้จับสไตล์ เปรียบเทียบความเหมือน ความต่าง แต่ไม่ค่อยมีเวลา เอาเรื่องนี้ไปก่อนก็แล้วกัน
จงพาฉันบินไปยังดวงจันทร์คือเรื่องสั้นที่แสดงให้เห็นความมั่นใจในตัวเองของผู้เขียน เนื้อเรื่องง่ายๆ ลูกสาวไฮโซที่พ่อมัวแต่ทำงานจนครอบครัวแตกแยก สุดท้ายเดินลงเข็มฉีดยา เรื่องแบบนี้แทบทุกคนเคยอ่านมาแล้วทั้งนั้น ชั้นเชิงของมันจึงไม่ได้อยู่ที่การให้คนอ่านตั้งคำถาม หรือคาดเดาอะไรจะเกิดขึ้นต่อ แต่อยู่ที่ทำยังไงถึงจะพาคนอ่าน "เดินลงนรก" ในหนทางอันคุ้นเคยนี้ได้อย่างหนักแน่น เจ็บลึก ซึ่งในจุดนี้คุณประสบความสำเร็จเลยครับ สารภาพว่าอ่านเรื่องนี้ไปหยีตาตัวเองไปด้วย อารมณ์คล้ายๆ เวลาดูหนังสยองขวัญ
ให้ตินิดหนึ่งคือข้อมูลหลายอย่างขัดแย้งกันเอง (หรือไม่เราก็อ่านไม่แตก) เช่นช่วงแรกนางเอกแนะนำตัวเองว่าใครๆ เรียกเธอเป็นคุณหนู แต่เอาเข้าจริงๆ ดูไม่เหมือนธุรกิจพ่อนางเอกจะกำรี้กำไรมากมาย ออกจะขาดทุนๆ ด้วยซ้ำ หรือเหตุการณ์ข่มขืนในเรื่อง ตกลงเป็นส่วนหนึ่งของวีดีโอเทปที่เพื่อนนางเอกอัดไว้ หรือเป็นโจรข้างถนนกันแน่ ผลกระทบการตายของน้องสาวก็ยังไม่ชัดเจน ต่อให้ไม่มีตัวละคร "อร" เราก็ยังมองไม่ออกเรื่องนี้จะเปลี่ยนแปลงไปสักเท่าใด ลองสะสางประเด็นเหล่านี้ดูนะครับ
No comments:
Post a Comment