เป็นคนไม่ชอบประวัติศาสตร์อเมริกา สมัยมาเรียนเมืองนอกใหม่ๆ ถูกบังคับให้เรียน เราก็หนีไปเรียนปรัชญาแทน อ่าน Manhunt แทนที่จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ กลับยืนยันมั่นเหมาะว่า "เออ! ตูไปชอบประวัติศาสตร์ประเทศเฮียกนี่จริงๆ ว่ะ"
Manhunt ไม่ใช่หนังสือประวัติศาสตร์เสียทีเดียว เข้าทำนอง True Crime มากกว่า คือเอาข้อเท็จจริงในเหตุการณ์ฆาตกรรมมาร้อยเรียงเสียใหม่ แต่งสี แต่งกลิ่นบ้าง เพื่อให้อ่านสนุกเหมือนอ่านนิยาย เมืองไทยไม่ค่อยมีงานเขียนประเภทนี้ ซึ่งไม่ใช่ว่าคนไทยไม่เก่ง แต่เป็นด้วยการขาดแหล่งข้อมูล ต้องยอมรับการวิจัยของสแวนสันว่าละเอียด ลงลึก แต่ที่เหนือกว่าคืออยากชื่นชมเหล่านักประวัติศาสตร์ที่ช่วยกันรวบรวมข้อมูลเหล่านี้ สแวนสันบอกว่าทุกข้อความที่ปรากฎในเครื่องหมายอัญประกาศ ถอดแบบมาจากคำพูดจริงในประวัติศาสตร์ น่าทึ่งมาก
ถามว่าทำไมไม่ค่อยชอบประวัติศาสตร์อเมริกา ตอนนี้ก็ยังตอบไม่ได้แน่นอน ถ้าเทียบกับสงครามในยุโรป รู้สึกเหมือนคนอเมริกาสักแต่รบพุ่งกันไปยังไงไม่ทราบ เป็นความขัดแย้งอันไม่ค่อยมีปรัชญา หรือลัทธิอะไรสนับสนุนเบื้องหลัง อย่างข้อพิพาทกรณีเหนือ ใต้ มองย้อนกลับไป ก็ไม่รู้สึกเห็นอก เห็นใจชาวใต้เท่าไหร่ ไอเดีย white supremacist ช่างเชยแสนเชย (น่าสนใจมาก ว่าทำไมเราติดอกติดใจลัทธิเผ่าพันธุ์นิยมแบบเยอรมัน แต่รู้สึกว่าการเหยียดผิวของอเมริกามันดูควายๆ ยังไงไม่รู้) อาจเป็นด้วยผู้ชนะสงครามได้เขียนประวัติศาสตร์เสียใหม่ ลบข้อขัดแย้งออกไปจนหมด หรือไม่ก็เป็นลัทธิบูชาวีรบุรุษของชาวอเมริกา ที่พยายามสร้างภาพขาวดำให้ชัดเจน
เป็นคำถามน่าสนใจ แต่ขอทิ้งไว้แค่นี้แล้วกัน
No comments:
Post a Comment