"หญิงสาวตากผ้าคนหนึ่ง" (r.o.d.)

"...หล่อนขึ้นไปหาเขาหน้าโรงหนังคิดว่าเขาอาจจะโผล่มาหาหล่อนที่หน้าโรงหนังก็ได้ หล่อนหยิบตั๋วจากกระเป๋าขึ้นมาดู หนังฉายไปได้ชั่วโมงครึ่งแล้ว ตั๋วนี้เป็นเพียงเศษกระดาษไม่มีประโยชน์ หล่อนเหม่อมองออกไปรอบตัวผู้คนเนืองแน่นมากมายอย่างนี้แล้วลูกของหล่อนจะอยู่ที่ไหน หล่อนหยิบตั๋วใบหนึ่งให้พนักงานหน้าโรงฉีก พนักงานส่งยิ้มให้หล่อนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ หนังฉายไปได้ชั่วโมงครึ่งแล้วนะคะ หล่อนยิ้มรับ แล้วเดินเรื่อยเปื่อยไปตามทางเดิน โรงที่ 5 หล่อนอ่านตั๋ว ประตูโรงปิดแล้วหล่อนออกแรงผลักแต่มันไม่ขยับ หล่อนออกแรงมากกว่าเดิมแต่ประตูยังปิดแน่น พนักงานชายคนหนึ่งโผล่มาข้างหลัง ขอโทษครับ แล้วเขาก็ดึงประตูออก หล่อนหันไปมองหน้าเขา ส่งสายตาแข็งกร้าว ริมฝีปากเม้มแน่น คำว่าขอบคุณไม่ยอมหลุดออกมา หล่อนเดินหายเข้าไปในความมืดของโรงหนัง นั่งลงบนที่นั่งว่างข้างทางเดินโดยไม่สนว่ามันตรงกับตั๋วหรือเปล่า มีคนดูอยู่เกินครึ่งโรง ค่อนข้างเยอะทีเดียว หล่อนมองดูภาพเคลื่อนไหวข้างหน้า มันเป็นหนังผจญภัยเหมาะสำหรับดูทั้งครอบครัว คนทั้งโรงหัวเราะกับมุขตลกในหนังแต่หล่อนนิ่งเฉย..."



เราชอบเรื่องสั้นของคุณ ได้ความรู้สึกลื่นไหล เปลี่ยนแปลง ถ้าให้เปรียบเทียบกับหนังสือ ก็คงคล้ายๆ Mrs. Dalloway ของเวอจิเนียร์ วูลฟ์ ถ้าเปรียบเป็นหนังก็คล้ายๆ ผลงานผู้กำกับอิตาลีอย่างเฟลินี หรืออาเจนโต เป็นงานเขียนที่แฝงธาตุน้ำไว้สูงมาก สังเกตว่าคุณใส่สัญลักษณ์ของน้ำตั้งแต่ต้นยันท้าย ซึ่งตรงนี้ถือว่าหลักแหลม เพราะมันช่วยขับอารมณ์เรื่องได้อย่างดี

ถ้าให้ติก็คือ เปรียบการอ่านเรื่องนี้เหมือนชมปลาที่ว่ายวนเวียนอยู่ใต้สระ ปลาของคุณขึ้นมาเกยตื้นบนฝั่งเร็วเกินไปหน่อย ประมาณตั้งแต่หน้าสิบ สิบเอ็ด หลังจากนางเอกพูดคุยกับหนุ่มสถิติ จนมาถึงฉากระหว่างเธอและเพื่อน คนดูก็เริ่มจับทางออกแล้ว คุณจะไปไหนต่อ ถึงแม้เราจะชอบการตีความเรื่องสั้นระหว่างนางเอก และหนุ่มสถิติ แต่พอบทสนทนาอย่างเดียวกันถูกน้ำมาใช้ซ้ำกับเพื่อนนางเอก ตัวเรื่องเริ่มแข็งขืน ซึ่งสำหรับเรื่องสั้นธาตุน้ำแบบนี้แล้ว ข้อเสียตรงนี้ค่อนข้างอันตราย (เข้าใจว่าคุณอยากเล่นความแตกต่างระหว่างมุมมองผู้หญิง และผู้ชาย ถ้ามันถูกใส่ในบริบทอื่นจะลงตัวกว่านี้ไหม)

ไม่แน่ใจด้วยว่าคุณกังวลเรื่องการตีพิมพ์แค่ไหน จากประสบการณ์ เรื่องสั้น 15 หน้าค่อนข้างหาตลาดยาก (ในทางกลับกันชื่อจริงคุณอาจจะเป็นวินทร์ เลียววาริณ หรือเดือนวาด พิมวนา คุณถึงไม่กังวลหาช่องทางปล่อยของ) ในความเห็นเรา เรื่องของคุณสามารถตัดได้เยอะ เข้าใจว่าสำหรับบางเรื่องสั้น จะดีกว่าถ้าตรึงคนอ่านกับหน้ากระดาษไว้นานๆ แต่ไม่คิดว่าเรื่องนี้คือหนึ่ีงในนั้น (แน่นอนคุณอาจมีเหตุผลที่ดีก็ได้)

หมายเหตุ: r.o.d. ย่อมาจาก "read on demand" ครับ แต่นี้ถ้ามี r.o.d. ปะหัวไว้ หมายถึงเป็นเรื่องสั้นที่คุณผู้อ่านลองส่งมาให้เรา