นักล่าฝันสู้ๆ

วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วสำหรับ AF6 เมื่อวานฟังครูๆ และเด็กๆ ร่ำลากัน ร้องห่มร้องไห้ แล้วก็อดน้ำตาซึมนิดๆ ไม่ได้ ยอมรับว่าปีนี้ค่อนข้างอินกับ AF เป็นพิเศษ เนื่องจากเริ่มดูตั้งแต่ไปเยอรมันเมื่อสามเดือนก่อน พอกลับมาเมืองไทย แล้วต้องไปเยอรมันอีกรอบก็พอดีหมดฤดูกาล ได้ฟังเด็กๆ และ “คุนคู” ร่ำลากัน ก็รู้สึกเหมือนใจตัวเองแป้วๆ ที่ต้องจากไปอยู่แดนไกลด้วย

เอ๊ะ! อะไรนะ ไม่รู้ว่าก่อนว่ารักชวนหัวดู AF ด้วย ถูกต้องแล้วครับ ติดตามมาตั้งแต่ซีซั่นแรก และก็ไม่ใช่ประเภท “ดีใจจังตังอยู่ครบ” ด้วยนะ แม้ไม่ถึงกับขายพื้นที่การเกษตร ขายปศุสัตว์มาส่งนักล่าฝัน แต่ก็หักเงินค่าขนมตัวเองมาโหวตบ้าง

ถามว่าปีนี้เชียร์ใคร นี่เลย V 10 น้องแอน ศิริพรรณ นำเจริญสมบัติ การเชียร์น้องแอนนั้นมีเรื่องน่าสนุกและตื่นเต้นอยู่มากมาย อย่างแรกคือดีใจจริงๆ ที่น้องแอนได้ไปอิมแพคในฐานะนักล่าฝันที่ยังอยู่ในบ้าน (เพราะเอาเข้าจริงๆ ทุกคนก็ได้ไปอิมแพคหมด) ยอมรับว่าฝีมือและความนิยมของแอนอาจจะสู้ซานิ V 6 ไม่ได้ แต่ตรงนี้แหละครับที่มันสนุก เหมือนเชียร์มวยรอง ไม่รู้ว่าเธอจะหลุดออกจากบ้านเมื่อไหร่ (แต่ก็เหนียวขนาดว่าไม่เคยออกมายืนปากเหว ยกเว้นครั้งเดียวซึ่งเธอก็ได้ตุ๊กตาไปครอง ทำให้อาทิตย์นั้นไม่ต้องมีใครออกจากบ้าน)

ที่สำคัญน้องแอนเป็นนักล่าฝันที่มีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด ส่วนตัวผมก็ไม่ได้เห็นด้วยกับพี่ไก่หรือหลายคนว่าน้องแอนไม่มีตัวตน เหมือนเข้าทรงนักร้องต้นฉบับ ซึ่งถ้าเป็นอย่างงั้นจริงก็แล้วไง มีความสามารถรอบด้าน ทำดีได้ในหลายๆ แบบไม่น่าปลื้มกว่าหรือ แต่ถ้ามองข้ามเรื่องนี้ไป เหมือนช่วงสามอาทิตย์แรกของฤดูกาล น้องแอนยังไม่ค่อยชินสนามเท่าไหร่ เวลาร้องก็มีผิดมีเพี้ยนบ้าง แต่พอผ่านอาทิตย์เพลงแดนซ์ (Barbie Girl) ศิริพรรณก็ไม่เคยทำโชว์น่าผิดหวังเลย นอกจากอาทิตย์ที่ร้องเพลงปานและ ดาวมหาลัย ซึ่งเป็นโชว์ในตำนาน ผมยังชอบ เรือนแพ ซึ่งเอาความเป็นโอเปร่ามาจับกับเพลงไทยเดิม ทำให้ฟังแล้วไม่เก่าหู กับเพลงที่ร้องคู่กับกฤษ (ซึ่งเป็นนักล่าฝันฝ่ายชายที่ผมชอบที่สุดของปีนี้ เสียดายออกไปตั้งแต่อาทิตย์แรก)

โดยรวมแล้วมีความสุขมากๆ กับ AF 6 ผมคิดว่ารายการนี้จะออกมาดีหรือไม่ดี มันขึ้นอยู่กับสามอย่างคือ ตัวทรู ผู้จัด นักล่าฝัน และที่สำคัญที่สุด ตัวแฟนคลับเอง ขอพูดถึงทรูก่อนแล้วกัน ถึงแม้จะได้รับคำด่าตลอดในพันทิพย์ แต่ก็อยากชื่นชมและให้กำลังใจว่าปีนี้คุณจัดงานได้ดีมาก เริ่มตั้งแต่การตั้งกติกาใหม่ ใช้ตุ๊กตาภูมิคุ้มกันที่ช่วยรักษาคนเก่งๆ ให้ไม่ต้องออกจากบ้านก่อนเวลาอันควร และการยึดติดกับกติกานั้นโดยไม่เสียแนวทาง ไม่สร้างเซอไพรซ์ห่วยๆ มาให้คนกังขาความบริสุทธิ์ การหาธีมสนุกๆ มาเล่นในคอนเสิร์ต ไม่ว่าจะเป็นคอนเสิร์ต midterm คอนเสิร์ตวันแม่ (แม้จะมาตกม้าตายตอนประกาศผลที่สคริปต์ออกมามั่วซั่ว) คอนเสิร์ต battle คอนเสิร์ตจับคู่นอกบ้านในบ้าน และที่สำคัญละครเพลง บาร์หัวใจ ที่แม้จะเสี่ยวได้จัยยยยย แต่ก็เป็นคอนเสิร์ต AF ที่น่ารักสุดอีกอาทิตย์หนึ่ง

แต่สิ่งที่อยากชื่นชมทรูที่สุดคือการให้เด็กนอกบ้านได้มีส่วนรวมกับกิจกรรม AF ในปีนี้ แม้ว่ากฤษที่เราเชียร์จะออกไปเป็นคนแรก แต่ไม่รู้สึกเหมือนเขาห่างหายเราเลย ไม่ต้องพูดถึงนุกนิก (ผู้หญิงอีกคนที่เชียร์) นิวตี้ ที่แวะเวียนกลับมาขึ้นคอนเสิร์ตทำนู่นทำนี่อยู่ตลอดเวลา ยิ่งกุญแจซอลยิ่งแล้วใหญ่ ดูไม่ต่างอะไรจากนักล่าฝัน 4 คนสุดท้ายแม้แต่น้อย (เพราะอยู่ครบสิบสองอาทิตย์)

ส่วนหนึ่งก็เพราะเด็กปีนี้คุณภาพคับแก้วทุกคนจริงๆ แม้แต่คนที่ไม่ค่อยเข้าตาผมอย่างแท็บปี้ อิช์ค หรืออิชย์ ถ้าอยู่ปีอื่น โดยเฉพาะแท็บปี้ และอิชย์นี่เผลอๆ มีคุณสมบัติจะชิงแชมป์ AF 3 และ 5 สบายๆ ดังนั้นการที่ทรูนำคนเหล่านี้มาขึ้นคอนเสิร์ตอยู่เรื่อยๆ กลับกลายเป็นลาภหูลาภตาแก่ผู้ชมและแฟนๆ ถึงแม้ว่าตัวแม่ตัวพ่อจะไม่ได้โดดเด่น ชัดเจนแบบ AF 4 และ AF 2 (เช่นส่วนตัวคิดว่าซานิหรือกระทั่งแอนเอง ก็ยังเป็นรองพัดชา ออฟ ลูกโป่ง หรือต้อลอยู่) แต่ถ้าพูดถึงความสามารถเฉลี่ย เด็กปีนี้น่าจะสูงสุดเท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ AF ไม่นับเรื่องนิสัยที่แม้จะมีการกระทบกระทั่งกันนิด นอยกันหน่อย จิ้นกันพอเป็นน้ำยา แต่แลดูไม่เคยลืมว่านี่คือเรียลลิตี้แข่งร้องเพลง ไม่ใช่ Big Brother

สุดท้ายก็อยากพูดถึงแฟนคลับ อ้าว! แฟนคลับเกี่ยวอะไรด้วย เกี่ยวสิ เพราะผลโหวตของคุณคือผู้ตัดสินนักล่าฝัน ถ้าคุณเลือกคนเก่งๆ คนดีๆ อยู่ในบ้าน AF ก็จะเป็นรายการที่ดูสนุก ขอเทียบกับ AF 5 แล้วกัน ซึ่งตอนที่คัดเด็กเข้าบ้าน ตื่นเต้นมาก โห! เก่งดูดีมีศักยภาพกันทั้งนั้น โบว์นี่ไม่ต้องพูดถึง แต็ปก็แร็พได้เร้าใจ ว้าว! ทำไมเสียงพริ้งเพราะจังเลย โอ้ว! ว่านเขาแต่งเพลงได้ด้วยอ่ะ หนิงก็ร้องลูกทุ่งได้เพราะมั่กๆ แต่ไปๆ มาๆ อ้าว! ทำไมคนเก่งมันถึงทยอยกันออกไปหมด ไอ้ที่เหลืออยู่หรือกลับเข้ามาก็ฝีมือระดับกลางถึงล่าง (แม้ผมจะชอบบางคนก็ตาม) นิสัยก็ประหลาดๆ ดูแล้วจิตๆ

ดังนั้นที่ AF 6 ประสบความสำเร็จได้ ก็ต้องขอบคุณแฟนๆ ด้วย ขอบคุณแก๊งมาเฟียที่ช่วยกันเชียร์ซานิ ช่วยดันผู้หญิงมีความสามารถคนนี้ให้มีสิทธิลุ้นแชมป์เอเอฟคนแรก เพราะพวกคุณแท้ๆ กระแสการเชียร์เอเอฟปีนี้ถึงเป็นเรื่องของความสามารถ ขอบคุณคนรักแอนทุกท่านที่ช่วยกันส่งน้องของเราไปอิมแพค ขอบคุณหนุ่มๆ ที่เชียร์นุกนิกและกุญแจซอล พวกคุณดึงเอเอฟปีนี้ออกจากวังวนของการเป็น “เกมกำจัดชะนี” ได้ ขอบคุณแฟนคลับทีและแมค ที่สนับสนุนน้องๆ ผู้ชาย ที่แม้ความสามารถจะสู้ผู้หญิงไม่ได้ แต่ในเรื่องนิสัยและพัฒนาการก็ได้พิสูจน์กันแล้วทั้งคู่

จริงๆ คือขอบคุณแฟนคลับ และผู้เกี่ยวข้องทุกคน AF ปีนี้สนุกมาก!