Bakery & I (กมล สุโกศล แคลปป์/พีรภัทร โพธิสารัตนะ)

Bakery & I เป็นหนังสือที่อ่านแล้วมีความสุขมากๆ ระหว่างอ่านไป ยิ้มไปให้กับภาพอดีตอันหวานชื่น ช่วงที่เบเกอรี่ก่อตั้งใหม่ๆ ตรงกับชีวิตมัธยมปลาย ซึ่งจนบัดนี้ ก็ยังถือเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขที่สุด

คงพูดเต็มปากไม่ได้ว่าติดตามเบเกอรี่มาตั้งแต่ year 1 เพราะเราไม่ฟัง modern dog แต่จำได้ว่าไปเรียนพิเศษที่คณะวิทยาศาสตร์จุฬา เห็นรุ่นพี่นักศึกษาที่เพิ่งออกจากห้องสอบเล่นกีต้าคลายเครียด หนึ่งในเพลงที่พวกเขาเล่นคือ ก่อน จนบัดนี้ก็ยังรู้สึกว่า ก่อน เวอชั่นนิรนามนั่นแหละสุดแสนจะไพเราะ ถึงจะยืดอดไม่ได้ว่าเป็นแฟนเบเกอรี่ year 1 แต่เราก็เป็นหนึ่งในไม่มีคนที่ซื้อซิงเกิล รักคุณเข้าแล้ว และ รักเธอไม่มีหมด ครั้งแรกที่ฟัง รักเธอไม่มีหมด ขมวดคิ้ว ส่ายหน้า คิดในใจว่าเพลงบ้าอะไรโหวกเหวกอยู่ได้ มาบัดนี้โจอี้บอยกลับกลายเป็นหนึ่งในศิลปินไทยที่เราชอบที่สุด

ส่วนซิงเกิ้ล รักคุณเข้าแล้ว เพลงที่ถูกใจสุดคือ ลมหายใจ เวอร์ชั่นคุณรัดเกล้าซึ่งใส่เข้ามาเป็นเดโมเฉยๆ พูดถึงเพลงนี้ ลมหายใจ ฉบับสมเกียรติ/ป๊อดเป็นธีมประจำตัวเรา จำได้ว่าตอนอ่านหนังสือสอบเข้าเตรียม ฟังอยู่นั่นแหละไอ้อัลบั้ม z-myx พอสอบติดไปแล้ว ถ้าเพื่อนในห้องคนไหนจับกีต้า แล้วเรานั่งอยู่แถวนั้นต้องขอให้มันเล่น ชอบถึงขนาดแปลงเป็นภาษาอังกฤษ (ร้องได้) ส่วน ลมหายใจ ฉบับพี่ต๊งเหน่ง ซื้อ Rhythm & Boyd มาเพื่อจะฟังเพลงนี้โดยเฉพาะ ปรากฏว่าผิดหวัง! รู้สึกเดโมเพราะกว่า แต่โดยรวม Rhythm & Boyd ก็ยังถือเป็นอัลบั้มที่ฟังได้เพลินๆ

ถามว่าตัวเองเริ่มเป็นแฟนเบเกอรี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอบไม่ได้ มันค่อยๆ เข้ามาทีละนิด สมัยนั้นติดรถพ่อไปโรงเรียน แต่บางทีพ่อมีผ่าตัดตอนเช้า เลยต้องไปนั่งอยู่ใต้ถุนตึกตั้งแต่ตอนตีสี่ ตีห้าครึ่ง เคยนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นสนามหญ้าโรงเรียนเตรียม ระหว่างฟัง Tea for Three อัลบั้ม clear หรือระหว่างอยู่ค่าย นั่งรถตู้ไปมหิดล ได้นั่งหน้าเป็นดีเจ เราเอาเทป Soul After Six เปิดให้คนอื่นฟัง ช่วงแรกด่ากันทั้งรถ แต่ไปๆ มาๆ เริ่มมีคนฮัมตาม จนมาถึงเพลง ก้อนหินละเมอ ที่ชนะใจผู้ฟังทั้งเบาะหน้า เบาะหลัง หรือจะเป็นตอนอ่านหนังสือหนักมากจนเจ็บตา ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนเฉยๆ พักสายตา วันนั้น Simplified เพิ่งออกเป็นวันแรก อุตส่าห์ไปซื้อมา บอดๆ ควานหาในกระเป๋า เสียบหูฟังซาวอะเบาต์ สักพักก็ได้ยินเสียงพี่ป๊อดร้องเพลง ห่างไกลเหลือเกิน หรือตอนทะเลาะกับพ่อ ปิดไฟในห้องมืดๆ แล้วฟังเพลง กลัว จากอับลั้ม Fun Fun Fun

แต่ถ้าให้เดาจริงๆ น่าจะเป็นตอนอกหักครั้งแรก เปิดวิทยุแล้วได้ยินเสียงพี่นภ

"คงจะเป็นฝัน เป็นได้แค่นั้น ที่ฉันและเธอนั้นรักกัน มีแต่ความหวาน ในคืนแห่งความฝัน ที่ฉันต้องการเก็บไว้...ความเป็นจริงที่เจอนั้น เธอมีคนที่รู้ใจอยู่ข้างเธอ...อยากหลับตา แล้วนอนหลับชั่วนิรันดร เพื่อจะสานต่อเรื่องราวความฝัน ที่สวยงาม ของหัวใจ...อยากพบเจอเธอ แม้จะเป็นแค่เพียงในฝัน ตราบใดที่ยังมีเธอ ฉันจึงขอนอนอยู่อย่างนั้นเอง"

พูดมาตั้งยาวเหยียดเกี่ยวอะไรไหมกับหนังสือ Bakery & I สาบานได้เลยว่าเกี่ยว นี่คือหนังสือประวัติศาสตร์วงการเพลงไทยที่นานๆ ทีจะมีให้อ่านสักเล่ม ลงท้ายนี้ขอบคุณพี่สุกี้ พี่บอย และพี่สมเกียรติ พลังเด็กของพวกพี่ๆ ไม่ใช่แค่พลิกโฉมวงการเพลง แต่พวกพี่รู้ตัวหรือเปล่า สังคมไทยได้เปลี่ยนแปลงไปด้วยน้ำมือของพวกพี่ๆ