นิเวศน์ใน (r.o.d.)

เราเพลินใจกับการอ่าน นิเวศน์ใน ของคุณมัชฌิมา แต่ถ้าจะถามว่ามันเป็นเรื่องสั้นที่ดีไหม ตอบยากนิดหนึ่ง คงเหมือนที่คุณมัชฌิมาเขียนบอกไว้ในอีเมลว่า นิเวศน์ใน เป็นงานเขียนตามใจฉันมากกว่าจะต้องการให้มันเป็นสารคดี หรือเรื่องแต่ง

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น จะขอให้คำแนะนำเสมือนว่ามันเป็นเรื่องสั้นแล้วกันครับ

แน่นอนว่าถ้าเป็นเรื่องสั้นก็ต้องมี "เรื่อง" หรืออย่างน้อยก็ต้องมี "ตัวละคร" ในแง่ตัวละครน่ะมีแล้ว คือผู้เล่าเรื่อง "นิรนาม" ซึ่งไม่ใช่ "ฉัน" ด้วยซ้ำ เพราะในเรื่องนี้มีการใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งน้อยมาก (เช่นย่อหน้ายาวๆ เปิดเรื่องที่ไม่มีเลย) แต่จากน้ำเสียงของผู้พูด บอกได้ว่าตัวละคร "นิรนาม" ตัวนี้ กำลังสังเกตสิ่งต่างๆ รอบตัว แล้วมารายงานให้ผู้อ่านฟัง

ซึ่งวิธีการนำเสนอแบบนี้น่าสนใจนะครับ ต่อยอดเอามาใช้ประโยชน์ ดัดแปลงเป็นเรื่องสั้นได้เยอะแยะเลย

จริงๆ ความไม่มีเนื้อเรื่องของ นิเวศน์ใน อาจไม่ใช่จุดอ่อนเสียทีเดียว แต่เป็นเพราะความสั้นของมันมากกว่า บวกกับวิธีนำเสนอดังกล่าว ทำให้งานเขียนชิ้นนี้ เหมือนข้อความในไดอารี่ มากกว่าเรื่องสั้น เราจึงอยากแนะนำให้คุณมัชฌิมาขยับขยายมันออก ใส่ "ตัวละคร" ลงไป (ยกตัวอย่างเช่น ญาติ พี่น้อง หรือผู้เกี่ยวข้องกับผู้เล่าเรื่อง) แต่ให้รักษาความนิรนามเอาไว้อย่างเหนียวแน่น รวมไปถึงแนวคิด และตอนจบ นั่นแหละ เป็นเสน่ห์สุดๆ แล้ว