เดินไปข้างหน้า

วันนี้ก็เหมือนทุกวัน เราตื่นมานั่งอ่านหนังสือแต่เช้าอารมณ์เรา ในร้านกาแฟ ผ่านไปสักชั่วโมง มองป้ายรถเมล์ คิดว่าได้เวลารถใกล้มาแล้ว ออกไปยืนรอ ทำไม ใจวับหวำชอบกล อาจเป็นด้วยภาระหน้าที่ซึ่งจะต้องเผชิญ ปั่นรายงานให้เสร็จก่อนสิ้นเดือน ทำโปสเตอร์ แล้วก็แก้นิยายที่เขียนค้างไว้ รวมไปถึงเฝ้ารออะไรต่อมิอะไร ถึงที่ทำงาน เปิดเน็ท เช็คเมล์ ถึงตรงนี้ไอ้อาการวับหวำในทีแรก เหมือนยิ่งเพิ่มพูน ใจสั่นพิกล เลยเข้าบลอค หวังจะเขียนระบาย...เอาล่ะ ในที่สุดเราก็เกริ่นมาถึงจุดที่เราอยู่ตอนนี้แล้ว อย่างไรต่อดี มีเวลาไม่นาน ต้องกลับไปแก้รายงานต่อให้เสร็จ เหงาไหม ท้อหรือเปล่า ผิดหวังกับชีวิต และความรักอยู่หรือไร ไม่นะ ไม่นะ ไม่นะ เราเห็นชีวิตผ่านเข้าออก พบเจอผู้คน บ้างก็ทำร้าย หรือมีเมตตาต่อกันโดยไม่ตั้งใจ พบเจอความผิดหวัง ปีนป่ายเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนปรารถนา และในวันที่อากาศดีเช่นนี้ ชีวิตยังดำเนินต่อไป เรามีสองขาที่ต้องก้าวไปข้างหน้า เพราะถ้าไม่ก้าว ชีวิตจะผลักดันเรา คนที่มัวแต่เหงา จนไม่รู้จักขยับแข้งขา ก็สมควรอยู่หรอกจะหกล้มหัวคว่ำ เราเชื่ออย่างนั้น

ไม่ได้ผิดหวังกับความรัก ความรักเพ่ิงผ่านพ้นไป ยึดใจตัวเองไว้ให้มั่น แล้วก้าวไปข้างหน้า ถ้าเขียนบทนำรายงานเสร็จ จะให้รางวัลตัวเอง พาหัวใจ และร่างกายไปสูบฉีดเลือดด้วยการออกกำลังกาย