P. Coelho's "The Witch of Portobello"

หายไปนานเลย...ไม่ใช่ไม่ได้อ่านหนังสือนะครับ ยังอ่านอยู่ แต่ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ตั้งแต่ขี้เกียจ หรือหนังสือที่อ่านไม่เหมาะสมจะเอามาแปะในรักชวนหัว อย่างไรก็ตาม รักชวนหัวได้กลับมาแล้ว และคงเขียนถึงหนังสืออย่างต่อเนื่องต่อไป

The Witch of Portobello เป็นหนังสือที่มาถึงเราโดยบังเอิญ หากเป็นผู้กำกับก็คงพูดว่า "จักรวาลกำลังบอกอะไรบางอย่าง" จริงๆ ระหว่างที่อ่านหนังสือเล่มนี้ นึกถึงผู้กำกับตลอดเวลา พูดกันตามตรงคือเราแยกแยะไม่ออกเหมือนกันว่ารู้สึก หรือควรรู้สึกอย่างไรกับหนังสือเล่มนี้ เรารู้ว่าตัวเราที่เราเคยเป็นรู้สึกอย่างไร แต่ไม่แน่ใจว่าตัวเราคนใหม่ หรือตัวเราอย่างที่เราอยากเป็นควรรู้สึกอย่างไรกันแน่ (งงไหม)

โคเอลโลโด่งดังจาก The Alchemist ซึ่งมีชื่อภาษาไทยคืออะไรสักอย่างสุดขอบฟ้า (ฟังดูคล้ายอินเดียนา โจนส์) โคเอลโลนอกจากจะเป็นนักเขียนนิยาย ยังโด่งดังในฐานะ spiritualist นิยายของแกถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่ fiction แล้วบางทียังเอาไปรวมกับหนังสือฮาวทูดังๆ อย่าง The Power of Now หรือ Peaceful Warrior The Witch of Portobello เล่าเรื่องของ "แม่มด" อาเธนา ชีวิตของเธอตั้งแต่วัยเด็ก เติบโต แต่งงาน หย่าร้าง และการเดินทางสู่โลกแห่งจิตวิญญาณ เนื่องจากมันเป็นฮาวทู ดังนั้นคนอ่านจึงได้เรียนรู้ไปพร้อมกับอาเธนา ทำไมอย่างไรเธอถึงสามารถสัมผัสแสงสว่างในตัวเอง อาเธนาไม่สามารถนั่งสมาธิได้ วิธีพัฒนาจิตของเธอผ่านการเต้นรำ และคัดอักษรอารบิก อาเธนาเป็นทั้งผู้หญิง มนุษย์ และครู แม้กระทั่งช่วงท้ายๆ เล่ม เธอยังมีความอยาก ความต้องการ และความอ่อนแอเฉกเช่นคนธรรมดา

โคเอลโลไม่ได้เล่าเรื่องเฉพาะตัวอาเธนา แต่ยังพูดถึงสถานการณ์โดยรวมของ spiritualist ในปัจจุบัน ทำไมความเชื่อของพวกเขาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของศาสนา กลับถูกศาสนากระแสหลักกดขี่ ข่มเหงอยู่เสมอ แต่ในทางกลับกัน เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เส้นที่แบ่งระหว่าง spiritualist กับ ความงมงาย มันอยู่ตรงไหนกันแน่ ยิ่งตอนท้ายๆ เล่ม ลัทธิซึ่งอาเธนาก่อตั้งมาอย่างหลวมๆ เริ่มพัฒนาไปเป็นบางอย่าง ซึ่งเราไม่รู้เหมือนกันว่ามันดีหรือเปล่า

โคเอลโลใช้วิธีการเล่าเรื่องผ่านการสัมภาษณ์ตัวละครซึ่งผ่านเข้าออกชีวิตของตัวเอก ตั้งแต่แม่ สามีคนแรก ครู ลูกศิษย์ และคนรัก (แปลกที่ไม่มีตัวละครลูกเลย) ระหว่างนั้นก็แอบใส่ตัวตนของผู้สัมภาษณ์ตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย ชอบวิธีการเล่าเรื่องของนิยายเล่มนี้ ยังไม่กล้าเฉลยอะไรมาก แต่พอถึงบทสุดท้าย อดคิดไม่ได้ว่า เออ เข้าใจทำเนอะ

อย่างที่บอกไปแล้ว ตอนนี้เราคนใหม่ คนที่เราอยากเป็น คงไม่สามารถตัดสินอะไรหนังสือเล่มนี้ได้ ไว้จะเอากลับไปให้ผู้กำกับอ่าน แล้วสักวันคงได้เขียนถึงผลงานชิ้นนี้ หรือชิ้นอื่นๆ ของโคเอลโลอีก