W. Faulkner's "As I lay Dying"

ฉากเด็ดของ As I Lay Dying อยู่ช่วงกลางๆ เรื่อง เมื่อครอบครัวบรันเดนพยายามข้ามสะพานไม้เก่าโยกเยก หลังคืนที่พายุฝนกระหน้ำ น้ำท่วมสูง ฟอล์คเนอร์บรรยายฉากนี้ได้ดี และน่าตื่นเต้นมากๆ จนอยากเห็นภาพเป็นหนัง นิยายเล่มนี้ยังมีฉาก "แอคชัน" ช่วงท้ายๆ เล่ม ที่จริงถ้าเปลี่ยนให้หลุย ลามัวมาเขียน คงได้นิยายตะลุยตะวันตก อ่านเพลินเล่มหนึ่งเลยล่ะ

นอกจากหลุย ลามัว อีกคนที่เรานึกถึงคือสไตนแบค As I Lay Dying คล้ายคลึง The Grape of Wrath อยู่หลายส่วน เพราะต่างเป็นการเดินทางยกครอบครัว แม้ไม่ถึงขนาดอพยพโยกย้ายถิ่นฐาน แต่ก็เห็นภาพความกันดาร อิโหลกโขลกเขลกของครอบครัวบรันเดน ในการนำศพของแอดดี แม่ และภรรยา ไปฝังที่บ้านเกิดของหล่อน แน่นอนว่าสมาชิกครอบครัวบรันเดนไม่ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เหมือนกับครอบครัวโจด เมื่อพวกเขามาจากปลายปากกาของฟอล์คเนอร์ ก็มั่นใจได้เลยว่า จะอภิมหา dyfunctional ขนาดไหน

ตั้งแต่แอนซ์ สามีของแอดดี นิยามง่ายๆ ของคนคนนี้คือ "เห็นแก่ตัว" และ "ไม่ค่อยฉลาด" ลูกๆ ห้าคนได้แก่ แคช ช่างไม้ขาพิการ ดาร์ล ตัวละครซึ่งเป็นจุดผกผักของเรื่อง จิว ผู้หลงใหลม้า ดิวอี้เดล ผู้แบกมีทารกอยู่ในครรภ์ และพยายามทำแท้งด้วยเงินสิบเหรียญ และ วาร์ดาแมน ลูกชายคนเล็ก เชื่อว่าแม่ของเขาที่เสียชีวิตไปเป็นปลา กระทั่งแอดดีที่ตายไปแล้ว ยังมีโอกาสฟื้นขึ้นมาเล่าภูมิหลัง และอดีตอัปยศของตน

As I Lay Dying มีกลวิธีการเล่าเรื่องเหนือชั้น โดยให้ตัวละครทั้งเจ็ด รวมไปถึงเหล่าตัวประกอบผลัดกันมาเล่าเรื่อง เป็นบทสั้นๆ ยาวไม่เกินห้า หกหน้า การเล่าเรื่องแบบนี้ เปิดโอกาสให้ฟอล์คเนอร์เล่นกับน้ำเสียงแบบต่างๆ ยอมรับว่านี่เป็นหนังสือที่อ่านยากมาก ตั้งแต่ภาษาอังกฤษแตกๆ ของตัวละครที่ไม่มีการศึกษา (ดิวอี้เดล เวลาพูดจะไม่มีจุดฟูลสตอป) ความเป็นกวีซึ่งสอดแทรกเข้ามาเป็นระยะ ให้คนอ่านงงเล่นว่า เฮ้ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ ประโยคนี้เกี่ยวอะไรด้วย เนื้อเรื่องกระโดดไปมา พอเริ่มบทใหม่ ต้องตั้งสติเล็กน้อย ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น และมุมมองที่ไม่ชัดเจน เช่นว่า อยู่ดีๆ ในบทที่เดลเป็น "ผู้เล่า" เรากลับได้อ่านเรื่องผ่านสายตาของแอนซ์ จูล หรือตัวละครอื่นๆ เสียมากกว่า ถึงจะอ่านยาก แต่ก็ถือว่าคุ้ม ยิ่งตอนท้ายเล่ม มีเซอไพรซ์เล็กๆ ทำให้เราอยากกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบ

เทียบกับ The Sound and the Fury ชอบเล่มนั้นมากกว่า แต่ As I Lay Dying มีความจัดจ้านมากกว่าในแง่การทดลอง ถ้าจำไม่ผิด The Sound and the Fury จะค่อนข้าง "จบ" ขณะที่ As I Lay Dying เหมือนกับเสี้ยวหนึ่งของชีวิตตัวละคร สุดท้ายเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับทารกของดิวอี้เดล ใครกันแน่ที่เป็นพ่อเด็ก (ฟอล์คเนอร์เหมือนจะเฉลยตรงนี้กลายๆ ) ขาของแคชจะกลับมาหายดีได้หรือเปล่า บาปในอดีตของแอดดี จะได้รับการเปิดเผยไหม และใครคือ "นางบรันเดล" ที่ปรากฎในตอนท้าย