...แด่นักศึกษาผู้กล้าหาญ

เออม...สำหรับคนที่ติดตามรักชวนหัวมานาน คิดจริงๆ หรือครับว่าโพสต์นี้จะเกี่ยวข้องกับชาวตุลา

ถ้าหลงผิดคิดอย่างนั้นจริง ก็คิดใหม่ได้เลย นักศึกษาผู้กล้าหาญในที่นี่ หมายถึงนักศึกษาในยุคปัจจุบันนี่แหละ นักศึกษาที่กำลังเรียนศิลปะทุกท่าน

รักชวนหัวเป็นคนที่ดำเนินชีวิตตามครรลองของการศึกษามาตั้งแต่เยาว์ ด้วยเหตุนี้เวลาเจอใครประกาศความเท่ห์ของตัวเอง ด้วยคำพูดประมาณ "...และแล้วผมก็ตัดสินใจแหกห้องคุมขังทางความคิดที่ชื่อว่ามหาวิทยาลัย" เราจะดูถูกคนเหล่านั้นในใจว่าเป็นพวกองุ่นเปรี้ยว เราเองก็อยู่ใน "ห้องคุมขัง" ที่ว่ามานาน ไม่เห็นรู้สึกเลยว่าไอ้พวกที่อยู่ข้างนอกมันพูดจาฉลาดฉะฉานสักแค่ไหน ถ้าพวกคุณไม่่รู้จักใช้ "โรงเรียน" ให้เป็นประโยชน์ แล้วโบ้ยเรียกสถานที่ดังกล่าวว่า "ห้องคุมขัง" แท้ที่จริง สิ่งที่คุมขังพวกคุณอยู่คือความคับแคบในกบาลตัวเองต่างหาก

กระนั้นก็ตาม ช่วงอาทิตย์ สองอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้เกิดเหตุการณ์ซึ่งสั่นคลอนความเชื่อตรงนี้อย่างรุนแรง ประการแรกคือได้ "ข่าว" (แต่ยังไม่ได้ดู) คลิปวีดีโอการเรียนการสอนวิชาภาพยนตร์ในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศไทย จากที่ผู้กำกับเล่ามา อาจารย์วิชาภาพยนตร์เหล่านี้ "โง่ และหยาบคาย" ถ้าเป็นมหาวิทยาลัยเมืองนอก "โดนเด็กเสนอชื่อไล่ออกไปนานแล้ว" ประกอบกับได้คุยกับรุ่นน้องที่จบมาจากมหาวิทยาลัยดังกล่าว ก็เห็นจริงตามที่ผู้กำกับพูด

ถัดจากนั้นไม่กี่วัน คุยกับเด็กอีกคนที่ศึกษาวิชาการละครในมหาวิทยาลัยชื่อดังอีกแห่ง เมื่อเธอเลือกบทละครไปนำเสนออาจารย์ ว่าอยากใช้เป็นงานทีซิส เมื่ออาจารย์อ่านจบ บอกเธอว่า "ไม่เข้าใจ" และต่อต้านทางเลือกของเธออย่างรุนแรง แต่น้องผู้กล้าหาญก็ยังยืนยันที่จะใช้บทละครเรื่องที่ว่า บทละครดังกล่าวเป็นบทละครที่คนไทยเขียน ซึ่งโดยส่วนตัวเธอ ไม่เห็นว่ามีตรงไหนให้ "ไม่เข้าใจ" เลย

พอพูดว่าเราอยู่ในครรลองของการศึกษา แต่จริงๆ ก็เป็นการศึกษาเมืองนอก ไม่เคยรู้ว่าที่เมืองไทยเป็นอย่างไร แน่นอนว่าอาจารย์ดีๆ ก็มีอยู่ อาจารย์คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังอีกแห่งหนึ่ง ช่วยส่งเสริม ให้เด็กในชมรมตัวเองได้มีโอกาสร่วมงานกับคณะละครดีๆ เลยไม่อยากติอย่างเหมารวม แต่อยากให้กำลังใจมากกว่า...โพสต์นี้สำหรับนักเรียนวิชาศิลปะผู้กล้าหาญทุกท่านในประเทศไทย ขอให้พวกคุณสู้ต่อไป ขอสัญญา ถ้ามีโอกาส แม้เพียงสักเล็กน้อย เราจะกลับไปช่วยพัฒนาให้วงการการศึกษาบ้านเรามันดีขึ้น