
"ไม่เอาถ่าน"
สั้นๆ ชัดเจนดีไหมสำหรับ The Eye in the Pyramid นิยายเล่มแรกในไตรภาค Illuminatus! ซึ่งก็คงไม่มีเล่มอื่นตามมาแล้ว เนื้อเรื่องก็เหมือนชื่อ เป็นนิยายเกี่ยวกับองค์กรลับอิลูมินาติ ที่คอยชักใยประวัติศาสตร์อยู่เบื้องหลัง ถ้านิยายเล่มนี้จะมีคุณค่าอันใดบ้าง ก็คงช่วยให้เราชื่นชอบ Angel and Demon มากขึ้น และตระหนักในอัจฉริยะภาพของเอโคที่สามารถเขียน Foucault's Pendulum ออกมาได้ (นิยายสองเล่มหลังนี้ก็เกี่ยวกับองค์กรอิลูมินาติเหมือนกัน)
ความรู้สึกเวลาอ่าน The Eye in the Pyramid คือเหมือนเวลาครูเรียกเด็กให้ลุกขึ้นตอบคำถามในห้องเรียน เด็กบางคน พอตอบคำถามไม่ได้ แทนที่จะยอมรับหรืออึ้งๆ ไป ก็จะ "เคี้ยวฉาก" (chew the scenery) โดยการโวยวายอ้างนู่นอ้างนี่จนกว่าครูจะยอมรับว่าตัวเองผิดเองที่เรียกเด็กคนนี้ขึ้นมาตอบ
ไม่ว่าบทบาทและอิทธิพลของอิลูมินาติต่อประวัติศาสตร์จะเป็นเรื่องจริงหรือยกเมฆ สิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้คือ ถ้าคุณจะเขียนนิยายเกี่ยวกับองค์กรนี้ ความรู้ทางประวัติศาสตร์ของคุณต้องปึกระดับเอโค ถ้างูๆ ปลาๆ แบบแดน บราวน์ อาศัยวิธีแถไปเรื่อยๆ ก็ยังพออภัยให้ได้
แต่สิ่งที่คู่หูเชียและวิลสันทำคือการ "เคี้ยวฉาก" The Eye in the Pyramid เป็นนิยายที่โหวกเหวกโวยวายที่สุดเรื่องหนึ่ง มันเต็มไปด้วยการระเบิดตัวของกลวิธีการเขียน หลายเหตุการณ์จากต่างสถานที่ต่างยุคสมัยผสานกันเข้ามาแบบหายใจรดต้นคอ ย่อหน้าต่อย่อหน้า หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยฉากเซ็ก ยาเสพติด และความเหนือจริง
แต่ทั้งหมดนี้เพื่อจุดประสงค์อะไร เพื่อปกปิดความจริงว่าเชียและวิลสันไม่ได้ทำการบ้านมาดีพอที่จะเขียนนิยายเกี่ยวกับอิลูมินาติได้ จบข่าว
No comments:
Post a Comment