เห็นอย่างนี้ แต่ก็มีเหมือนกันนะ หนังสือที่เราไม่ชอบอ่าน อย่างแรกคือพวกหนังสือท่องเที่ยว อาจเพราะเราไม่ใช่คนชอบเที่ยวอยู่แล้ว ก็เลยไม่ค่อยประทับใจกับการอ่านเรื่องราวของดินแดนใหม่ เพื่อนใหม่ บทเรียนชีวิตจากการเดินทาง หรือความสะสวยของทัศนียภาพ ที่เตือนให้ระลึกถึงความวิเศษวิไลของโลกใบนี้
แล้วถ้าเป็นหนังสือท่องเที่ยวที่ตรงกันข้ามเลยล่ะ หนังสือท่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยความโสโครงพุพัง ผู้คนต่างถิ่นอันหยาบกระด้างไม่น่าคบหา เราจะชอบหนังสือท่องเที่ยวแบบนี้ไหม คำตอบคือ...ก็เปล่าอยู่ดี
ถ้าตั้งใจจะอ่านหนังสือของเกรแฮม กรีนให้จบทุกเล่ม อย่างไรก็คงหนีหนังสือท่องเที่ยวไปไม่พ้น เพราะแกเขียนเอาไว้สี่ห้าเล่มได้ กรีนท่าจะเดินทางไปเหยียบมาแล้วทั่วโลก และในแต่ละท้องที่ที่แกแวะเวียนไป ถ้าไม่ได้นิยายสักเล่ม อย่างน้อยก็ต้องมีบันทึกการเดินทาง The Lawless Roads เขียนตอนที่แกได้รับมอบหมายให้ไปสำรวจดูชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในเมกซิโก หลังการปฏิวัติใหญ่ของพรรคสังคมนิยม ทำให้ศาสนาคริสต์เป็นสิ่งผิดกฎหมาย โบสถ์ถูกปิด นักบวชถูกตามล่า บางคนถึงกับถูกขังคุกหรือประหารชีวิตก็มี
อย่างที่เกริ่นไว้ว่าไม่ชอบหนังสือท่องเที่ยว เล่มนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราเปลี่ยนความคิด อ่านได้เพลินๆ หม่นๆ ชอบอยู่ตอนเดียวคือเมื่อกรีนไปถึงกัวดาลูเป (สาวเมกซิโกคนหนึ่งที่เราเคยพยายามกิ๊ก มาจากเมืองนี้ ชอบเล่าถึงความสวยงามของบ้านเกิดให้เราฟังบ่อยๆ เออ...ทีแบบนี้ อยากจะอ่านหนังสือท่องเที่ยวใสๆ ดูบ้าง) ที่โด่งดังของกัวดาลูเปคือพระแม่ประจำเมือง พระแม่นี้เกิดมาในช่วงที่ชาวอินคาถูกพวกสเปนตามล่า กระทั่งวันหนึ่ง ชาวอินคาฝันเห็นพระแม่มาเรีย มาเรียกตัวเองว่า "ลูกชาย" และขอให้ลูกๆ ชาวอินคาสร้างโบสถ์ให้หลังหนึ่ง เรื่องนี้จริงๆ แล้วมีนัยยะทางการเมืองสูงมาก เพราะในทางหนึ่ง มันหมายถึงการบีบบังคับชาวอินคาเข้ามาในวัฒนธรรมตะวันตก แต่อีกทางก็เป็นการโต้ตอบของชาวอินคาเพื่อจะเอาชีวิตรอดจากการถูกไล่ล่าด้วย (การปรากฎตัวของเทวดาให้คนนอกศาสนาเห็น เหมือนกับบันทึกของชาวครูเสด ว่าเทวดาไปหาชาวมุสลิมที่เฝ้าประตูเมืองเยรูซาเลม และขอให้เขาช่วยเปิดประตูให้อัศวินชาวยุโรปเข้าไปตีเมือง)
จนปัจจุบัน พระแม่แห่งกัวดาลูเปศักดิ์สิทธิมากๆ ขนาดที่ว่า ช่วงคอมมิวนิสต์ครองเมกซิโก ขนาดบรรดานายพล ยังไม่มีใครกล้ามาปิดโบถส์พระแม่แห่งชาวอินคาเลย
No comments:
Post a Comment