แมวดำ (กิตติกร รุ่งเรือง) - R.O.D.

หมายเหตุ: เล่่มนี้ขอวิจารณ์แบบเปิดเผยชื่อแล้วกัน ไหนๆ คนเขียนก็อุตส่าห์ให้เกียรติส่งต้นฉบับมาร่วมสนุกด้วยแล้ว

ความไม่พยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น อ่านไม่ผิดหรอก บางครั้งความชิลต่างหาก คือหนทางสู่ความสำเร็จที่แท้จริง

เราแบ่งรวมเรื่องสั้น แมวดำ ออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกเป็นเรื่องสั้น "ไม่พยายาม" เหมือนคนแต่งเขียนเอามัน เอาสนุก ซึ่งก็สนุกจริงๆ มีทั้งจอมยุทธ (สำหรับแฟนนิยายกำลังภายในอย่างรักชวนหัว แค่นี้ก็ได้ใจไปเต็มๆ แล้ว) มือปืน เรื่องสั้นหักมุม แม้ไอเดียการหักจะยังเชยๆ แต่เรานิยมเรื่องสั้นลักษณะนี้ ตัวละครชวนให้รู้จักมักคุ้น ตัวเรื่องก็แฝงความน่ารักเอาไว้ มีการสะท้อนภาพสังคมนิดๆ อย่างพอเหมาะพอเจาะ สำหรับเรื่องที่ชอบที่สุดในเล่มคือ หญิงสาวในลานสวรรค์ หักมุมโดยการไม่หักมุม เร้าอารมณ์ขึ้นมาทีละนิดๆ และจบไปอย่างเรียบๆ แต่น่าปรบมือให้

แต่พอครึ่งหลัง ความชิลถูกแทนที่ด้วยความพยายาม ตั้งแต่เรื่องสั้นโปรยปก แมวดำ ซึ่งพยายามวิพากษ์วิจารณ์วิถีมนุษย์ (แต่เนื้อหาในการวิจารณ์ไม่ได้แปลกใหม่อะไร) หยดน้ำตาที่หายไป เรื่องสั้นที่ยาวที่สุดในเล่ม น่าติดตามอยู่เหมือนกัน แต่ความประทับใจที่ได้ ไม่คุ้มค่ากับความยาว และปิดท้ายด้วย นอกคอก เรื่องสั้นที่เราต้องขอตำหนิ เพราะเป็นการใช้โศกนาฏกรรมที่ยังไม่นิ่ง มาเป็นพื้นหลังให้กับพลอตแนวจารกรรมแอคชั่น (แม้ตอนจบผู้เขียนจะพยายามเสริมให้มันมีอะไรมากไปกว่านั้น แต่มันก็หลุดกับดักของตัวเองไปไม่พ้น)

ไม่รู้ว่าแต่ละเรื่องเขียนตอนไหน เรื่องใดเขียนก่อนเขียนหลัง ผู้เขียนอาจจะกำลังค้นหาแนวทางของตัวเอง ขอเป็นอีกเสียงหนึ่งที่สนับสนุนให้คุณกิตติกร "สนุก" กับการเขียน มากกว่า "พยายาม" ตอบโจทย์หรือสะท้อนสังคม