ปีที่แล้วเคยพูดถึงหนังสือวันโลกแตกของแอนโธนี เบอเกส ซึ่งจริงๆ แล้วคงเป็นหนังสือที่ดี แต่ผู้อ่านในศตวรรษที่ 21 อย่างเรา เจอภาพยนตร์อุกกาบาตของไมเคิล เบย์ และมหันตภัยของโรแลนด์ เอเมอริช จนเราสูญเสียความสามารถในการ take serious หนังสือแบบนี้ไปแล้ว ในทำนองคล้ายๆ กัน ระหว่างที่อ่าน Travels with my Aunt ก็อดคิดถึงภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของอดัม แซนเลอร์ Jack and Jill ไม่ได้
หนังสือเล่มนี้ (และหนังของแซนเดอร์) ว่าด้วยการพบปะของตัวเอก ผู้มีชีวิตน่าเบื่อๆ แบบชนชั้นกลาง และญาติสนิทที่หายสาบสูญไป ในที่นี้คือป้า (ซึ่งอาจจะเป็นแม่ที่แท้จริงของเขาก็ได้) ตั้งแต่นิยายเล่มนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1969 เรื่องราวแบบนี้ก็แทบจะกลายเป็น genre ในตัวมันเอง ซึ่งก็ไม่ใช่ว่า Travels with my Aunt จะเป็นหนังสือที่ไม่ดี แต่นอกจากเราจะสูญเสียความสามารถในการ take serious พลอตเรื่องแบบนี้ นิยายทั้งเล่มยังถูกเกาะเกี่ยวเข้าหากันด้วยการเดินทางจากเมืองหนึ่งไปยังอีกเมืองหนึ่ง และกลับไปยังจุดตั้งต้นซ้ำไปซ้ำมา สำหรับคนที่ไม่ได้ชอบเดินทางอย่างเรา มันยิ่งลดความน่าติดตามเข้าไปใหญ่
เรามันก็ชนชั้นกลางน่าเบื่อๆ แบบนี้แหละ เอาไว้รอให้มีญาติที่หายสาบสูญพาเราไปเที่ยวไหนต่อไหน เราอาจจะสนุกกับหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาบ้างก็ได้
No comments:
Post a Comment