รักชวนหัวอวอร์ด -Laugh d'or (ครึ่งแรก)

ยูกิโกะคร่าาาา.....มาโปรเมต Sex and Zen ฉบับสามมิติ และขอนำเข้าสู่ช่วงสองของรักชวนหัวอวอร์ดเลย ในสายหลักจะมีเรื่องสั้นทั้งหมด 8 เรื่อง วันนี้ยูกิโกะจะขอนำเสนอสี่เรื่องก่อนนะคะ ขอให้สนุกคร่าาา....อย่าลืมไปดูหนังด้วยนะคะ

1. ลูกเลี้ยง (จาก จอมดาบทะเลบ้า โดย ฟ้า พูลวรลักษณ์)"ตรงข้ามกับ เพราะมันไม่มีกระดูก นี่เป็นเรื่องที่ถูกบรรจุไว้ในสาย Un Certain Regard ก่อนจะย้ายมาสายหลัก หนึ่งในหกสิบเรื่องสั้นกำลังภายในของฟ้า พูลวรลักษณ์ ว่าด้วยจอมยุทธที่ต้องการช่วยเหลือเด็กผู้ถูกพิษร้าย ดั้งด้นเดินทางไปหาหมอเทวดา ปะทะเอียเท้าน้อยสุดยอดวิชาตัวเบา และลงเอยที่จุดเริ่มต้นการผจญภัยระหว่างจอมยุทธและเด็กหญิง

ทีแรกคิดว่าชอบเรื่องนี้เพราะเราเป็นแฟนนิยายกำลังภายใน แต่เอาเข้าจริง จุดเด่นสุดไม่ใช่อยู่ตรงความเป็นนิยายกำลังภายใน แต่เป็นการพลิกแพลงของผู้เขียน นำขนบนิยายบู๊ มาแปรเป็นปฐมนิยาย กระตุ้นจินตนาการผู้อ่านให้นึกถึงมหากาพย์อันยิ่งใหญ่ที่จะตามมา คล้ายๆ กับที่คาลวิโนใช้ If on a Winter Night a Traveller ทำให้คนอ่านรู้สึกตื่นเต้นกับจุดเริ่มต้นอันไร้ที่สิ้นสุด"

2. ข้อความต่างด้าว (จาก ข้อความต่างด้าว โดย บุญชิต ฟักมี)"ชอบเรื่องสั้นที่เล่นกับความ "ไม่รู้" วรรณกรรมโดยทั่วไปคือศิลปะของการคายความรู้ให้กับคนอ่าน ดำเนินเรื่องด้วยการบอกทีละเปลาะๆ ข้อมูลที่คนอ่านไม่รู้ แต่คนเขียนรู้ แต่มีงานบางประเภทที่ใช้ความไม่รู้เป็นศูนย์กลางของเรื่อง และให้เหตุการณ์ทุกอย่างวนเวียนอยู่กับความไม่รู้ตรงนี้

ข้อความต่างด้าว ว่าด้วยเจ้าบ้านชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งที่ติดอกติดใจกับปริศนาในเศษกระดาษที่อดีตลูกบ้านทิ้งไว้ ก่อนหายตัวไปปริศนา เขาจึงดั้งด้นออกตามมาคนไทยที่จะสามารถแปลข้อความในกระดาษแผ่นนั้นได้ (ฉากเมืองฝรั่งเศส และตัวเรื่องชวนให้นึกถึงเรื่องสั้นแปลของมนันยาเรื่องหนึ่ง -- ซึ่งก็เข้าใจว่าแปลมาจากฝรั่งเศสเหมือนกัน -- ที่เล่นกับความไม่รู้ได้อย่างเฉียบคม) นอกจากนี้ บุญชิตยังแทรกประเด็นชนชั้นและความอยุติธรรมลงไปในเรื่องสั้นได้อย่างลงตัว"

3. รอยบาดที่ลึกกว่า (จาก ไปยาลใหญ่ในปัจฉิมดำริ โดย ผาดพาสิกรณ์)" "น่ารักดี" คือคำอุทานของเราหลังจากอ่านเสร็จ เพราะเรื่องแบบนี้น่ารักจริงๆ บทเรียนเล็กๆ น้อยๆ ของการใช้รถใช้ถนนของผู้คนในเมืองหลวง โยงกลับเข้าไปหาบาปกรรม อันเป็นแนวคิดพื้นฐานสุดของพุทธศาสนาแบบไทยๆ แต่ปิดจบแบบหวานๆ ด้วยน้ำใจ พลอตเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ของใหม่ (ออกจะเก่ามากๆ ​ เลยด้วยซ้ำ) แต่ผู้เขียนมีลูกล่อลูกชนทางภาษาอันเหลือเฟือ ช่วยให้พลอตเก่าๆ อ่านเพลิดเพลินขึ้นมาได้

ไม่รู้จะวิเคราะห์ยังไงเหมือนกัน เพราะเรื่องลักษณะนี้ น่ารักและดีโดยตัวมันเอง เมื่อเหยาะลูกเล่นคนเขียนลงไปสักเล็กน้อย ก็จะกลายเป็นอาหารจานเด็ดขึ้นมาได้"

4. ซับตาเมา (จาก กระดูกแห่งความลวง โดย เรวัตร์ พันธ์พิพัตน์)"ถ้าถามว่าชอบทั้งเล่มไหม ตอบทันทีเลยว่าชอบอีกเล่มหนึ่งของเรวัตร์มากกว่า แต่ถ้าพูดถึงเป็นเรื่องๆ ไป ซับตาเมา น่าจะโดดเด่นสุด เรื่องของแม่ม่ายสาวและลูกติดที่คืบคลานเข้ามาในชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่ง เปิดร้านยาดองเหล้า ขายเนื้องู และในที่สุดก็กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของตัณหาราคะประจำหมู่บ้าน

ฟังเรื่องย่อแล้วสยองพิลึก แต่เอาเข้าจริงนิทานแม่ม่ายลูกติดแบบนี้ เขียนกันมาแต่ครั้งอดีตกาลแล้ว และบางเวอร์ชั่นก็ออกมาน่ารักกุ๊กกิ๊กเชียว ที่นึกได้ตอนนี้ก็ Chocolat ที่จูเลียต บิโนชเล่นเป็นคนขายขนม (และก็มีลูกสาวเป็นลูกติดคนหนึ่งเหมือนกันเสียด้วยสิ) แต่ลงเอยเธอก็ถูกมองโดยคนในหมู่บ้าน (โดยเฉพาะนักเทศน์ที่เป็นตัวแทนฝั่งอนุรักษนิยม) ว่าเป็นตัวแทนแห่งตัณหาอยู่ดี

Snak ของเรวัตร์หมองหม่นกว่า เพราะมันเกี่ยวพันกับวิถีชนบท ทุนนิยม และคำสาปแช่ง แต่ส่วนตัว เรามองเห็นความน่ารักที่ถูกฉาบทับไว้"