J.R.R. Tolkien's "Roverandom"

บอกกันตรงนี้เลยว่า เราไม่ใช่แฟน Lord of the Rings ผลงานของโทลคีนที่เราชอบสุดคือ The Hobbit ซึ่งมาก่อน Lord of the Rings และถือกันว่าเป็น "จุดเริ่มต้น" ของมิดเดิลเอิร์ธ

แต่ Roverandom เก่าแก่ยิ่งกว่านั้นอีก ช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ครอบครัวโทลคีนไปเที่ยวชายหาด ลูกชายคนหนึ่งเผลอวางตุ๊กตาหมาตัวโปรดทิ้งไว้ เมื่อตุ๊กตาถูกน้ำซัดหายใจ เด็กน้อยเสียใจมาก โทลคีนจึงแต่งเรื่องราวของโรเวอร์แรนดอม หมาที่ถูกพ่อมดสาปให้เป็นตุ๊กตา เลยต้องออกผจญภัย เพื่อจะได้กลับมาเป็นหมาดังเดิม โทลคีนเขียน Roverandom ก่อนหน้า The Hobbit แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่เคยได้ออกตีพิมพ์ กระทั่งโทลคีนเสียชีวิตไปแล้ว ถึงได้มีคนเอาต้นฉบับขาดๆ เกินๆ มารวมกันเป็นนิยายเล่มนี้

ใครที่เป็นแฟนโทลคีน Roverandom น่าอ่านมากๆ เพราะมันเป็นพิมพ์เขียวของมิดเดิลเอิร์ธ ทั้งในแง่ฉากและโมทีฟ (เช่นเดียวกับบิลโลและโฟรโด พระเอกของโทลคีนมักจะถูกส่งให้ไปทำภาระอันตรายๆ บางอย่างที่หลายครั้งเจ้าตัวก็ไม่เข้าใจว่าอะไรคือจุดประสงค์การเดินทางของตัวเอง)

สำหรับคนที่ไม่ใช่แฟนอย่างเรา สองสิ่งประทับใจสุด หนึ่งก็คือ พอนึกถึงโทลคีน คนส่วนใหญ่จะนึกถึงนิยายแฟนตาซี แต่ใน Roverandom มีฉากที่โรเวอร์แรนดอมขึ้นไปผจญภัยบนดวงจันทร์ และเผชิญหน้ากับพ่อมด หมาดวงจันทร์ และมังกรขาว ตอนที่โทลคีนเขียนนิยายเล่มนี้ นักวิทยาศาสตร์ยังไม่ได้ไปสำรวจดวงจันทร์เลยด้วยซ้ำ แล้วเราจะจัด Roverandom ว่าเป็นนิยายวิทยาศาสตร์ได้หรือเปล่า ถ้าได้แล้วเส้นตรงไหนที่แบ่งระหว่างนิยายวิทยาศาสตร์และแฟนตาซี

นอกจากนี้ Roverandom ยังมีโครงสร้างน่ารักๆ ให้นัก "โครงสร้างนิยม" (เรียกเอง) อย่างเราได้ขบคิด ในนิยายเล่มนี้ โรเวอร์แรนดอมต้องไปผจญภัยสองแห่ง คือบนดวงจันทร์ และใต้สมุทร ทั้งสองที่นี้จริงๆ แล้วก็มีหลายอย่างเหมือนกัน ต่างก็มีพ่อมด มีสุนัข (สุนัขดวงจันทร์และสุนัขเงือก) รวมไปถึงสัตว์ยักษ์คล้ายๆ มังกร การ "ซ้ำ" เรื่องแบบนี้ แทนที่จะซ้ำซาก กลับได้รสวรรณกรรมเอร็ดอร่อย แถมยังเข้ากับความเป็นนิยายเด็กของมันอย่างเหมาะเหม็งอีกด้วย