เอลริคแห่งเมลนิโบนคือใคร เอลริคคือเจ้าชายจอมขมังเวทย์ ตัวละครเอกของมัวคอก เฉกเช่นเดียวกับพระเอกแฟนตาซีอเมริกันทั่วไป เอลริคถูกสร้างขึ้นมาด้วยความปรารถนาที่จะกลายเป็น "โคแนน" คนที่สอง หากมัวคอกทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับโฮวาร์ดโดยสิ้นเชิง โคแนนล่ำบึก แต่เอลริคเป็นชายเผือกขี้โรค โคแนนเป็นนักดาบ และผู้ร้ายส่วนใหญ่ที่เขาต่อสู้ด้วยคือพ่อมด แต่จุดเด่นของเอลริคคือการใช้คาถา โคแนนและพระเอกหลายคนของโฮวาร์ดเป็นมิตรกับดาบของตัวเอง แต่เอลริครังเกียจอาวุธที่เขาใช้ แต่ก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ถ้าปราศจากมัน (ปมประเภทอาวุธชั่วร้ายที่ดูดกลืนพลังงานของผู้ใช้นี่ยอดฮิตเลยในการ์ตูนญี่ปุ่น)
ส่วนตัวแล้ว ไม่ผิดหวังและสนุกสนานเอามากๆ กับการอ่าน Elric of Melnibone แม้ว่าถ้าต้องเปรียบเทียบกับโคแนนจริงๆ เราก็ยืนยันว่ามัวคอกเทียบโฮวาร์ดไม่ติด ภาษาของมัวคอกเหมือนกับนักเขียนนิยายแฟนตาซีรุ่นหลัง ติดสำเนียงยั่วล้อ ขณะที่โฮวาร์ดเขียนหนังสือเหมือนผู้ป่วยโรคจิต ที่เชื่ออย่างจริงจังและโหยหาดินแดนมหัศจรรย์ในจินตนาการของตัวเอง
Elric of Melnibone ไม่ใช่นิยายเสียทีเดียว แต่เป็นรวมเรื่องสั้น ประกอบด้วยห้าเรื่องเล่าขานตำนานของเอลริคแห่งเมลนิโบนตั้งแต่จุดเริ่มต้นของตำนาน เอลริคเป็นกษัตริย์คนสุดท้ายแห่งเอลนิโบน ตัวเขาถูกเนรเทศโดยอัศวินผู้ชั่วร้าย ซึ่งสาปน้องสาวตัวเอง คนรักของเอลริคให้หลับไหลตลอดกาล เอลริคจึงไปขอความช่วยเหลือจากโจรสลัดให้มาถล่มเมืองตัวเอง และจากจุดนั้นโศกนาฏกรรมขององค์ชายเผือกก็เริ่มต้นขึ้น
ข้อสังเกตสองอย่างคือ หนึ่ง เนื้อเรื่องเชยมากๆ ไม่ค่อยสมเหตุสมผลด้วย สอง เอลริคดูไม่ค่อยฉลาดรอบคอบนัก ซึ่งจริงๆ ตลอดทั้งห้าเรื่องสั้นในเล่ม เอลริคแสดงอาการแอบโง่แบบนี้ออกมาเป็นระยะ เราเชื่อว่ามัวคอกคงตั้งใจแหละ ผู้เขียนเหมือนจงใจยั่วล้อชะตากรรมของตัวเอก ซึ่งก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่แตกต่างจากโฮวาร์ด พระเอกสไตล์โคแนนนั้นปึกมากๆ ไม่ว่าจะเอาตัวเองไปเผชิญกับสถานการณ์ใด ก็ไม่เคยตกเป็นรอง ขณะที่เอลริคล้มลุกคลุกคลานและน่าสมเพชในบางเวลา หากพระเอกที่แพ้ตลอดเวลาก็ถือเป็นเสน่ห์ได้เหมือนกัน
